Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ut aliquid scire se gaudeant? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Summus dolor plures dies manere non potest? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. An tu me de L. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Duo Reges: constructio interrete. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Et quidem, Cato, hanc

totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Ita credo. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Bork

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Bork Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Graecum enim hunc versum nostis

omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Si id dicis, vicimus. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Bork Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.