Aliter autem vobis placet. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; At iam decimum annum in spelunca iacet. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? De quibus cupio scire quid sentias. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Urgent tamen et nihil remittunt. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Bork Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quid de Pythagora? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Ea possunt paria non esse. Nihil ad rem! Ne sit sane; Animi enim quoque dolores

percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Tum mihi Piso: Quid ergo? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Duo Reges: constructio interrete. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. At ille non

pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.