Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? An nisi populari fama? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Bork Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. At iam decimum annum in spelunca iacet. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Negare non possum. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Duo Reges: constructio interrete. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Octavio fuit, cum illam

severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Dici enim nihil potest verius. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Primum divisit ineleganter; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Itaque ab his ordiamur. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. In schola desinis. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere

sapienti, mala meminisse non oportere?

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quis hoc dicit? Itaque ab his ordiamur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.