Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hunc vos beatum; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Sed quid sentiat, non videtis. Duo Reges: constructio interrete.

Sed videbimus. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Equidem e Cn. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sed non sunt in eo

genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Sed ille, ut dixi, vitiose. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret.

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Non risu potius quam oratione eiciendum? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Recte dicis; Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus

amicos quam se ipsos diligant. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Id mihi magnum videtur.

Ea possunt paria non esse. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Torquatus, is qui consul cum Cn.