Summum a vobis bonum voluptas dicitur. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Age, inquies, ista parva sunt.

Quid, quod res alia tota est? Sint ista Graecorum; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Duo Reges: constructio interrete. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Primum quid tu dicis breve? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus

exordium. Hoc non est positum in nostra actione. Si longus, levis; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Scisse enim te quis coarguere possit? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Item de contrariis, a quibus ad genera

formasque generum venerunt. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Odium autem et invidiam facile vitabis. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.