Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Dici enim nihil potest verius. A mene tu? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Proclivi currit oratio. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Duo Reges: constructio interrete. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Equidem e Cn. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Qui est in parvis malis.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute,

nihil ad Epicurum. Igitur ne dolorem quidem. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Odium autem et invidiam facile vitabis. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. At enim hic etiam dolore. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Is es profecto tu. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non

sit. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.