Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Sed tamen intellego quid velit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Duo Reges: constructio interrete.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Quid de Pythagora? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Summus dolor plures dies manere non potest? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Sed haec in pueris; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et

comparari potest. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quod iam a me expectare noli. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Id est enim, de quo quaerimus. Erit enim mecum, si tecum erit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quare attende, quaeso. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sed residamus, inquit, si placet. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Hoc tu nunc in illo probas. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Non laboro, inquit, de nomine. Bork Nam ante Aristippus, et ille melius. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum

ponat, consentaneum sit dicere. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Minime vero istorum quidem, inquit. Bork Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Videsne quam sit magna dissensio? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Cur, nisi quod turpis oratio est?