Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Itaque contra est, ac dicitis; Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quae cum dixisset, finem ille. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quae enim adhuc

protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Si quae forte-possumus. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Summum a vobis bonum voluptas dicitur.

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Duo Reges: constructio interrete. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.