Etiam beatissimum? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed ad illum redeo.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Hic ambiguo ludimur. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quae cum dixisset, finem ille. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Duo Reges: constructio interrete.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Minime vero, inquit ille, consentit. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Ad

eos igitur converte te, quaeso. Non laboro, inquit, de nomine. Recte, inquit, intellegis. At enim hic etiam dolore. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Ne discipulum abducam, times. Is es profecto tu.

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Sed nunc, quod agimus; Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Sit enim idem caecus, debilis. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Ita prorsus, inquam; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Bork

Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?