Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Beatus sibi videtur esse moriens. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Non semper, inquam; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Ita nemo beato beatior. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Tum mihi Piso: Quid ergo? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Bonum integritas corporis: misera debilitas. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quis hoc dicit? Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Si enim ita est, vide ne

facinus facias, cum mori suadeas. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Bork Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Summae mihi videtur inscitiae. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Bork Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. An hoc usque quaque, aliter in vita? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. An eiusdem modi? Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Ac tamen hic mallet non dolere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Bork Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Duo Reges: constructio interrete. Suo genere perveniant ad extremum;

Quo tandem modo? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Bork In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Hos contra singulos dici est melius. Sed ad bona praeterita redeamus. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis

bonorum; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Ratio quidem vestra sic cogit. Sint modo partes vitae beatae. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quid, quod res alia tota est? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Si enim ad populum me vocas, eum. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.