Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Tuum credibile? Bork Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Verum esto; Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Que Manilium, ab iisque M. Summus dolor plures dies manere non potest? Duo Reges: constructio interrete. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Beatus sibi videtur esse moriens. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Satis est ad hoc responsum. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Facit enim ille duo seiuncta ultima

bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Bork Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quid, quod res alia tota est?

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Sit sane ista voluptas. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Bork Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quonam modo? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum

habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Nulla erit controversia. Quid enim possumus hoc agere divinius? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.