Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quae cum dixisset, finem ille. Quid de Pythagora? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Duo Reges: constructio interrete. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Ita prorsus, inquam;

At certe gravius. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse

se, quod concedimus; Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Sed quod proximum fuit non vidit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Cur haec eadem Democritus? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.