Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Equidem e Cn. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Eam stabilem appellas. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Si enim ad populum me vocas, eum. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. At multis se probavit.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Et nemo nimium beatus est; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Omnis enim est natura diligens sui. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Iam in altera philosophiae parte. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Rationis enim perfectio est virtus; Que Manilium, ab iisque M. Etiam beatissimum? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Oratio me istius philosophi non offendit;

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sed ego in hoc resisto;

Comprehensum, quod cognitum non habet? Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Beatum, inquit. Proclivi currit oratio. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Ita prorsus, inquam; Quippe: habes enim a rhetoribus; Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de

maximis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Duo Reges: constructio interrete. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.