Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Sed quot homines, tot sententiae; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quo modo? Ut aliquid scire se gaudeant? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Reguli reiciendam; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tamen intellego quid velit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Duo Reges: constructio interrete.

Eaedem res maneant alio modo. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari

solet. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Vide, quaeso, rectumne sit. Ego vero isti, inquam, permitto. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Beatus sibi videtur esse moriens. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Beatum, inquit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Dolere malum est: in crucem qui agitur,

beatus esse non potest. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.