Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Quod cum dixissent, ille contra. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Itaque contra est, ac dicitis; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Et quidem, inquit, vehementer errat; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Hoc ne statuam quidem dicturam

pater aiebat, si loqui posset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Duo Reges: constructio interrete. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

De illis, cum volemus. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Bork Verum audiamus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Si quae forte-possumus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Sit enim idem caecus, debilis.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Perge porro; Dici enim nihil potest verius. Beatum, inquit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Sed quot homines, tot sententiae; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?