Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Bork A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nam quid possumus facere melius? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Deprehensus omnem poenam contemnet.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Igitur ne dolorem quidem. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Est, ut dicis, inquit; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sint ista Graecorum; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere? Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus

sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Duo Reges: constructio interrete. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed ille, ut dixi, vitiose. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Tollenda est atque extrahenda radicitus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone,

omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Eademne, quae restincta siti? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed quid sentiat, non videtis. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Que Manilium, ab iisque M. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quis enim redargueret?