Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quod equidem non reprehendo; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Duo Reges: constructio interrete. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Sed residamus, inquit, si placet.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Et nemo nimium beatus est; Cur id non

ita fit? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Hoc non est positum in nostra actione. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Hoc sic expositum dissimile est superiori. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Quae est igitur causa istarum angustiarum? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam

divitem dicere ausus est. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Hoc est non dividere, sed frangere. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?