At enim hic etiam dolore. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Cur id non ita fit? At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Duo Reges: constructio interrete. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Sed residamus, inquit, si placet. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Quae cum essent dicta, discessimus. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Etiam beatissimum? Itaque et vivere vitem

et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid est enim aliud esse versutum? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quod iam a me expectare noli. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Frater et T. Age, inquies, ista parva sunt. Aliter autem vobis placet. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Satis est ad hoc responsum. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Negabat igitur ullam esse artem,

quae ipsa a se proficisceretur; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Sed plane dicit quod intellegit. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Primum divisit ineleganter; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Cur id non ita fit? Bork Ita prorsus, inquam; Id Sextilius factum negabat. Facillimum id quidem est, inquam. Cur, nisi quod turpis oratio est? Iam enim adesse poterit.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Peccata paria. Sed haec in pueris;

Disserendi artem nullam habuit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Cur id non ita fit? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Si enim ad populum me vocas, eum. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.