Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Non laboro, inquit, de nomine. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Neutrum vero, inquit ille. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Non risu potius quam oratione eiciendum? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Quae contraria sunt his, malane? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ille incendat? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Velut ego nunc moveor. Itaque eos id

agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Si longus, levis. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Bork Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Nam quid possumus facere melius? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Duo Reges: constructio interrete. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Sit enim idem caecus, debilis. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.