Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Videsne quam sit magna dissensio? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Duo Reges: constructio interrete. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Maximus dolor, inquit, brevis est. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Sed nunc, quod agimus; Primum quid tu dicis breve? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Istam voluptatem perpetuam

quis potest praestare sapienti? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quare conare, quaeso. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. De quibus cupio scire quid sentias. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Praeteritis, inquit, gaudeo.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quid, quod res alia tota est? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Cur id non ita fit? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Idemne, quod iucunde?

Illud quaero,

quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Sed ad illum redeo.