Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quid est enim aliud esse versutum?

Quod iam a me expectare noli. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quid Zeno? Bork Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Duo Reges: constructio interrete. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed quae tandem ista ratio est? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Bork Nam Pyrrho, Aristo, Erillus

iam diu abiecti. Tum ille: Ain tandem? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Tum mihi Piso: Quid ergo? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Quod cum dixissent, ille contra. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Dat enim intervalla et relaxat. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Quis est tam dissimile homini. Sed ille, ut dixi, vitiose. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quod quidem nobis non saepe contingit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni

viri. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.