Quid de Pythagora? Ubi ut eam caperet aut quando? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Hoc non est positum in nostra actione.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Numquam facies. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Beatus sibi videtur esse moriens. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Murenam te accusante defenderem. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Quippe: habes enim a rhetoribus; At certe gravius.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

In schola desinis. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quia dolori

non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae contraria sunt his, malane? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sit enim idem caecus, debilis. Duo Reges: constructio interrete. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Et quod est munus, quod opus sapientiae? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Si quae forte-possumus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; At, si voluptas esset bonum, desideraret. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Zenonem roges; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Eaedem res maneant alio modo. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Tanta vis admonitionis inest in locis; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sed haec nihil sane ad rem; De quibus cupio scire quid sentias. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nec vero sum nescius esse

utilitatem in historia, non modo voluptatem. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Itaque homo in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Igitur ne dolorem quidem. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.