In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Cur iustitia laudatur? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quis Aristidem non mortuum diligit? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ut pulsi recurrant? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Maximus dolor, inquit, brevis est. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum

absolvere. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Duo Reges: constructio interrete.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quid de Pythagora? Frater et T. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. At iam decimum annum in spelunca iacet. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.