Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Aliter autem vobis placet.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. At hoc in eo M. Quod cum dixissent, ille contra. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Laboro autem non sine causa;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Duo Reges: constructio interrete. Sed quid sentiat, non videtis. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Hoc est non dividere, sed frangere. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quo modo autem philosophus loquitur?

In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. At enim sequor utilitatem. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Stoicos roga. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quid ergo?

Quamquam ab iis

philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Sed quid sentiat, non videtis. Dici enim nihil potest verius. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Suo genere perveniant ad extremum; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quod iam a me expectare noli. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quorum altera prosunt, nocent altera. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Ergo infelix una

molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Eam stabilem appellas. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.