Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Comprehensum, quod cognitum non habet? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Bork Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Summus dolor plures dies manere non potest?

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; A mene tu?

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Tum mihi Piso: Quid ergo? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quod quidem nobis non saepe contingit.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Ergo id est

convenienter naturae vivere, a natura discedere. Minime vero, inquit ille, consentit. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. In schola desinis. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Bork

Bork Beatus sibi videtur esse moriens. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Bork Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Optime, inquam. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ergo, inquit, tibi Q. Si autem id

non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sed ego in hoc resisto; Quippe: habes enim a rhetoribus; Si longus, levis. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quid ergo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Duo Reges: constructio interrete. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Negare non possum.