Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed ad illum redeo. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?

Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Nemo igitur esse beatus potest. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. At, si voluptas esset bonum, desideraret. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Bork

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Hunc vos beatum; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Prioris generis est docilitas, memoria; Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Immo vero, inquit, ad

beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Nihil ad rem! Ne sit sane; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde dolorem quem maximum? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Duo Reges: constructio interrete. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Sed nimis multa. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.

Haec dicuntur inconstantissime. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Non igitur bene.

Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Sed quod proximum fuit non vidit. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Si enim ita est, vide ne facinus facias,

cum mori suadeas.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;