-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quae ista amicitia est? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Deprehensus omnem poenam contemnet. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Non potes, nisi retexueris illa. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Hoc est non dividere, sed frangere. Tum ille: Ain tandem? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Disserendi artem nullam habuit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Res enim se

praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Duo Reges: constructio interrete. Tum mihi Piso: Quid ergo? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quae contraria sunt his, malane?

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Bonum liberi: misera orbitas. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Hoc non est positum in nostra actione.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quorum altera prosunt, nocent altera. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Tubulo putas dicere? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Que Manilium, ab iisque M. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.