Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid enim? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Et quidem, inquit, vehementer errat;

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Contineo me ab exemplis.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Itaque contra est, ac dicitis; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Si enim ad populum me vocas, eum. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Tu autem, si tibi illa probabantur,

cur non propriis verbis ea tenebas? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Bork Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Nemo igitur esse beatus potest. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quid adiuvas? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quippe: habes enim a rhetoribus; Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Et nemo nimium beatus est; Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Nam ante Aristippus, et ille melius. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.