Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Audeo dicere, inquit. Quippe: habes enim a rhetoribus; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tum mihi Piso: Quid ergo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Bork Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere;

Praeteritis, inquit, gaudeo. Quod cum dixissent, ille contra. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Tu autem

negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sed haec omittamus; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Efficiens dici potest.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Si id dicis, vicimus.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Duo Reges: constructio interrete. Hoc simile tandem est? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quae duo sunt, unum facit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.