Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quorum altera prosunt, nocent altera. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Sullae consulatum? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Etiam beatissimum?

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Primum divisit ineleganter;

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ita nemo beato beatior. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sit enim idem caecus, debilis.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Si enim ad populum me vocas, eum. Age sane, inquam. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Et nemo nimium beatus est;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed residamus, inquit, si placet. A

villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Duo Reges: constructio interrete. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Itaque contra est, ac dicitis; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sit enim idem caecus, debilis.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; De vacuitate doloris eadem sententia erit. In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sullae consulatum? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Comprehensum, quod cognitum non habet? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.