At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Nunc agendum est subtilius. Oratio me istius philosophi non offendit; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quid, quod res alia tota est? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Bork

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Numquam facies. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Ita prorsus, inquam; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Ut aliquid scire se gaudeant? Quid, de quo nulla dissensio est?

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Si longus, levis; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter

voluptatem; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Duo Reges: constructio interrete. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quare ad ea primum, si videtur; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Summus dolor plures dies manere non potest? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Eam stabilem appellas. Age sane, inquam. Recte, inquit, intellegis.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Nescio quo modo praetervolavit oratio. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Bork Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris

attendere. At hoc in eo M.

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quis hoc dicit? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.