Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.

Neutrum vero, inquit ille. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Idemne, quod iucunde? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Duo Reges: constructio interrete. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Quid Zeno? Quid, de quo nulla dissensio est? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de

cupiditatibus finiendis. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Quae est igitur causa istarum angustiarum? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Bork Peccata paria. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Summus dolor plures dies manere non potest? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Nemo igitur esse beatus potest. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Hoc non est positum in nostra actione.

Sed plane dicit quod intellegit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quae ista amicitia est? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis

rebus quam ex pretiosissimis. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Itaque contra est, ac dicitis;