Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed quod proximum fuit non vidit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Si longus, levis. Recte, inquit, intellegis. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Quid, quod res alia tota est? Quid, quod res alia tota est? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Tum Piso: Quoniam

igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quae cum essent dicta, discessimus. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ecce aliud simile dissimile. At cum de plurimis

eadem dicit, tum certe de maximis. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Duo Reges: constructio interrete. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

At enim hic etiam dolore. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Erit enim mecum, si tecum erit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura.