Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. An eiusdem modi? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Nos cum te, M. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Quis hoc dicit?

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Urgent tamen et nihil remittunt. Tria genera bonorum; Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt,

quae Peripatetici, verba. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Primum quid tu dicis breve? Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quo tandem modo? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Non potes, nisi retexueris illa. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Cur, nisi quod turpis oratio est? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium

perreximus omnes. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;