Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quid adiuvas? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Duo Reges: constructio interrete. Restatis igitur vos;

Quod quidem nobis non saepe contingit. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Omnis enim est natura diligens sui. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Idemne, quod iucunde? Laboro autem non sine causa; Velut ego nunc moveor.

Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Est tamen ea secundum

naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Sin aliud quid voles, postea. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Quid iudicant sensus? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Immo alio genere; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi

diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?

Ille incendat? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. An hoc usque quaque, aliter in vita? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;