Bork Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Illi enim inter se dissentiunt. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quae cum dixisset, finem ille. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quid de Pythagora? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sedulo, inquam, faciam. Duo Reges: constructio interrete. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem.

Tubulo putas dicere? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Sic enim

maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Neutrum vero, inquit ille. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad

vitia nihil interesse. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Paria sunt igitur. Non est igitur voluptas bonum. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.