Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Is es profecto tu. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Que Manilium, ab iisque M. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Cur id non ita fit? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Non igitur bene. Quare conare, quaeso. Estne, quaeso,

inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Non semper, inquam; Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quis istud, quaeso, nesciebat?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Duo Reges: constructio interrete. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quis hoc dicit? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nunc agendum est subtilius. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris

auribus commentatus? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hos contra singulos dici est melius. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Sed residamus, inquit, si placet. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;