Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. At iam decimum annum in spelunca iacet. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Quod iam a me expectare noli. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Odium autem et invidiam facile vitabis.

Videsne quam sit magna dissensio? Duo Reges: constructio interrete. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Ea possunt paria non esse. Est, ut dicis, inquit; Quo modo autem philosophus loquitur?

Suo enim quisque studio maxime ducitur. Deinde non quaerimus, quid obscuretur aut intereat, quia sit admodum parvum, sed quid tale sit, ut expleat summam. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Conclusum est enim contra

Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Hunc vos beatum;

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Dat enim intervalla et relaxat. Qui convenit? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Urgent tamen et nihil remittunt. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Verum hoc idem saepe faciamus. Bork Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Si quae forte-possumus. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Venit ad extremum;

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus

non reliquit. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Tum ille: Ain tandem? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ego vero isti, inquam, permitto. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.