Duo Reges: constructio interrete. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Primum divisit ineleganter; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An hoc usque quaque, aliter in vita? Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Omnis enim est natura diligens sui. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Et nemo nimium beatus est; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Beatus sibi videtur esse moriens. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quae sequuntur igitur? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Bork

Suo genere perveniant ad extremum; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Reguli reiciendam; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Itaque contra est, ac dicitis; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Recte,

inquit, intellegis. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.