Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sed videbimus.

Nam de isto magna dissensio est. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Bork Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Sed plane dicit quod intellegit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sed quot homines, tot sententiae;

Quod iam a me expectare noli. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Beatus sibi videtur esse moriens. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quia dolori non

voluptas contraria est, sed doloris privatio. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Duo Reges: constructio interrete. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Sed residamus, inquit, si placet.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Bork Comprehensum, quod cognitum non habet?

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Sed residamus, inquit, si placet. Ut aliquid scire se gaudeant? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.