Itaque contra est, ac dicitis; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Oratio me istius philosophi non offendit; Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quid, de quo nulla dissensio est? Peccata paria. Primum quid tu dicis breve? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Pauca mutat vel plura sane; Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Duo Reges: constructio interrete.

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno

aestimandam putem. Sed ad rem redeamus; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quaerimus enim finem bonorum. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Nunc de hominis summo bono quaeritur; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Nihil sane. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum

magnitudinem posset accedere. Nulla erit controversia.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.