Ego vero isti, inquam, permitto. Immo alio genere; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Satis est ad hoc responsum. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Num quid tale Democritus? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sint modo partes vitae beatae. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Duo Reges: constructio interrete. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.

Tollenda est atque extrahenda radicitus. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Graece donan, Latine voluptatem vocant. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quis hoc dicit? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista

popularia. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Audeo dicere, inquit. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Primum quid tu dicis breve? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Avaritiamne minuis? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Minime vero istorum quidem, inquit. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; At enim hic etiam dolore. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis;

Suo genere perveniant ad extremum; Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.