Hunc vos beatum; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Paria sunt igitur. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.

Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Primum quid tu dicis breve? Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Non semper, inquam; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea

dicebantur. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ubi ut eam caperet aut quando?

Quo modo autem philosophus loquitur? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Etiam beatissimum? Quae cum essent dicta, discessimus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Summus dolor plures dies manere non potest? Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Videsne quam sit magna dissensio? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Comprehensum, quod cognitum non habet? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Duo Reges: constructio interrete. Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Ita nemo beato beatior. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quare ad ea primum, si videtur;

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quis est tam dissimile homini. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil

interesse. Hic ambiguo ludimur. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.