Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Odium autem et invidiam facile vitabis. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Duo Reges: constructio interrete. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Bork Sint ista Graecorum;

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quis est tam dissimile homini. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Quod equidem non reprehendo; Iam in altera philosophiae parte. Num igitur eum postea censes anxio

animo aut sollicito fuisse? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Qui est in parvis malis. Idem adhuc; Quis Aristidem non mortuum diligit?

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quonam modo? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;