Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Esse enim, nisi eris, non potes. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Iam in altera philosophiae parte. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Dicimus aliquem hilare vivere; Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Hoc sic expositum dissimile est superiori. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Frater et T. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quod cum dixissent, ille contra. Qui convenit? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Iam in altera philosophiae parte. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quo

plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Bork Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Facillimum id quidem est, inquam. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Itaque his sapiens semper vacabit. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Hoc est non dividere, sed frangere. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Falli igitur possumus. Quis hoc dicit? Sed quae tandem ista ratio est? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Duo Reges: constructio interrete. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.