Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Dici enim nihil potest verius. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

De quibus cupio scire quid sentias. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Summus dolor plures dies manere non potest? Omnis enim est natura diligens sui. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Bork Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Falli igitur possumus. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent,

ingeniosi vocantur. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Nam ante Aristippus, et ille melius. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Si longus, levis dictata sunt. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Non igitur bene. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Omnis enim est natura diligens sui. Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Qui convenit? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Bork Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Tubulo putas dicere? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Teneo, inquit, finem illi videri

nihil dolere. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Sed fortuna fortis; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.