Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Etiam beatissimum? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sed videbimus. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Bork Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Hoc non est positum in nostra actione. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.

Quid vero? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Eorum

enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete.

Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Torquatus, is qui consul cum Cn. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Quae est igitur causa istarum angustiarum? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Age, inquies, ista parva sunt. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et

erant illa Torquatis.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ille incendat? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sed ille, ut dixi, vitiose. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;