Bork Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Immo alio genere; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An hoc usque quaque, aliter in vita?

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Illi enim inter se dissentiunt.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium

multitudinis. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Quae duo sunt, unum facit. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quo modo autem philosophus loquitur? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Non risu potius quam oratione eiciendum? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Facillimum id quidem est, inquam. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Duo Reges: constructio interrete. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Beatum, inquit. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.