Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quod cum dixissent, ille contra. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Duo Reges: constructio interrete. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

At vero illa,

quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Disserendi artem nullam habuit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Negare non possum. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Hoc non est positum in nostra actione. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Nemo igitur esse beatus potest. Venit ad extremum;

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Cui Tubuli nomen odio non est? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. At enim sequor utilitatem. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Ne in odium veniam, si amicum destitero

tueri.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.