Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quippe: habes enim a rhetoribus;

Cui Tubuli nomen odio non est? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nunc vides, quid faciat.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Respondeat totidem verbis. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Praeclare hoc quidem. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hoc dixerit

potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Dicimus aliquem hilare vivere; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Si enim ad populum me vocas, eum. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quo igitur, inquit, modo? Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quorum altera prosunt, nocent altera. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Duo Reges: constructio interrete. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.